«بن باز» ظاهراً به دیدن آقای حکیم رفته بود ولی در واقع قصد داشت با ایشان جدال کند و افکار وهابیگری خود را مطرح نماید. در این جلسه بن باز از آیه اللّه حکیم پرسید: شما شیعیان چرا به ظواهر قرآن عمل نمیکنید؟
آیه اللّه حکیم در جواب فرمودند: این دیدار جای چنین صحبتهایی نیست بگذارید به احوالپرسی برگزار شود.
بن باز، سماجت و لجاجت کرد و خواستار دریافت جواب شد.
آیه اللّه حکیم، ناچار به بن باز گفتند: اگر قرار باشد به ظاهر قرآن تکیه کنم و همان را معیار فهم قرآن و عمل به آن قرار دهیم، باید معتقد شویم که شما به جهنم خواهید رفت.
بن باز با تعجب پرسید: چرا؟
آیه اللّه حکیم فرمودند: چون قرآن میفرماید: «وَ مَنْ کانَ فِی هذِهِ أَعْمى فَهُوَ فِی الْآخِرَهِ أَعْمى وَ أَضَلُّ سَبِیلاً»[۱].
کسی که در این جهان «از دیدن چهره حق» نابینا باشد، در جهان آخرت هم نابینا و گمراهتر خواهد بود و شما که از دو چشم نابینا هستید طبق ظاهر این آیه باید در آخرت هم نابینا باشید و در زمره گمراهان که اهل جهنّمند قرار بگیرید، بنابراین ظاهر بسیاری از آیات قرآن مقصود نیست.
[۱] – سوره اسراء: آیه ۷۲٫
روزنامه جمهوری اسلامی, ۳۰/۱۲/۷۶